Gözlerinde sis, dillerinde yangın şairlerin,
Kâğıtları keskin kılıcıdır sözcüklerin.
Her dize bir ağıt, her mısra bir savaş,
Şiir, şairlerin sonsuz uzayında bir başka evren.
Sürgün yürekleri, yabanı yollarda kendileriyle,
Kelimelere dokunurlar sayfalarda, titrek ve derin.
Bir bakışta anlatır aşkları, kavgaları, hüzünleri,
Şiirlerinde saklıdır her şairin gizli bahçesi.
Uçsuz bucaksız derin bir yalnızlık taşır her hece,
Kimi zaman bir yürek çarpar sessizlikte.
Akıtır mısralarından kan, ter, gözyaşi,
Tutkuyla, kimi zaman hüzünle yoğrulan şiirleri.
Tanrıların dilini konuşur, fani bedenlerde,
Her şair kendi kaderini yazdı dize dize.
Bir çığlık olur bazen, bazen bir ninni,
Kelimelerin arasında kaybolur minik bir yürek.
Ve yine de, asla yalnız değildir bu yolculukta,
Şairlerin arkasında yıldızlar, önünde uçurum.
Ama bilirler; en karanlık gecede bile bir umut,
Denizin ortasında bir fenerdir şiirleri.