Gökyüzüne uzanan uzun bir dal gibi,
Boynu bir masal anlatır, zürafa dediğimiz.
Afrika’nın sıcak rüzgarları arasında,
Elegant duruşu bir kraliçeden cesim.
Uzaktan bakınca, bulutlarla sohbet eder gibi,
Ağaçların en tepesindeki yapraklara erişir.
Meraklı gözlerle, dünyayı farklı görür,
Yavaş adımlar, ama hızlı bir içgüdü ile seçer yönünü.
Büyükçe, sıcak gözler, dostça bakar etrafa,
Uzun kirpiklerin altından süzülür nazik bakışlar.
Her adımı zarafet, her hareketi bir dans gibi,
Bir tabiat harikası, sanki yaşayan bir sanat eseri.
Leopar desenli tüyleri, doğanın en güzel kıyafeti,
Savrularak yankılanır çölde yankı bulan sesleri.
Savanna’nın dili, gölgesinde serinlerken,
Zürafa, ormanın nazik devi, uzanır gökyüzüne merakla.
Ve biz, bu uzun boyunlu harikayı izlerken,
Öğreniriz doğanın, sabrın ve yüceliğin dersini.
Zürafa, bu dünyada bir başka, tek ve eşsiz,
Şiirlerde anlatılır, resimlerde can bulur, her bir hecesi.