Gözlerimde yaş, kalbimde hüzün,
Anlatamam ki bu yokluğun büyüklüğün.
Sen gidince bahçem solmuş anne,
Kokunu, sesini özlemek ne zormuş anne.
Her sabah uyanışta yoksun yanı başımda,
Seni anlatır oldu bütün şarkılar ağzımda.
Ellerin, duaların eksik kaldı zamanımda,
Kimsesiz kaldım geceler boyu yalnız başımda.
Bir yıldız gibi kaydın gözlerimden,
Ağlatır her hatıra, her an seni anarken.
Beni büyüten, yokluğuyla sınıyan kadın,
Nasıl tarifsiz bir yanlıksın, anlatılmaz adın.
Parklarda yürüyüşler, yuva kurduğumuz anlar,
Hep aklımda canlı, o gülen yüzün, tatlı canan.
Ne masallar anlattın, geceler boyunca,
Şimdi masallar yetim, gözlerimde sızı hala.
Gittiğin yerlerde, umarım huzur bulmuşsundur,
Biz burada, senin gölgenle, yolunu gözlüyoruz.
Annelik serüvenin, bir yıldız gibi parlak,
Gökyüzünde hep sen var, her gece ay kadar yakın.
Özlemek ne garip, çünkü hep içimde bir boşluk,
Seninle doluydu bir zamanlar bu uçsuz bucaksız kovuk.
Gözlerimde yaş, kalbim ağır yük,
Seni seviyorum anne, sana olan hasretim hiç dinmeyecek.