Ünsüz yumuşaması, Türkçede bazı ünsüz harflerin kelime sonunda veya sonraki kelimenin başındaki ses durumuna göre değişime uğraması durumudur. Türkçede bu ses olayına en çok rastlanan yerlerden biri isim ve sıfat köklerinin sonundaki sert ünsüzlerin (p, ç, t, k), kelimenin çekimlenmesi (ek alması) durumunda yumuşayarak (b, c, d, ğ) haline dönüşmesidir. Bu durum dilin akıcılığını sağlar ve telaffuzu kolaylaştırır. İşte bu konuda aşağıda bir örnek paragraf sunulmuştur:
—
Ahmet, dün akşam eski bir dostunu ziyaret etmek için yola çıktı. Dostunun evi şehrin diğer ucundaydı ve oraya gitmek için taksiye binmek zorunda kaldı. Yol boyunca eski günlerden, eğlenceli anılardan bahsettiler. Taksi, dostağı mahalleye ulaştığında Ahmet, taksiden indi ve kapıyı çalmak için merdivenlerden yukarı çıktı. Kapıyı dostu açtı ve onu içeri davet etti. Bu sırada Ahmet bir yandan da şaşkınlığını gizleyemedi, çünkü dostu apartman dairesini değiştirmiş, daha büyük ve aydınlık bir yere taşınmıştı. Uzun süre oturup sohbet ettiler, eskiden beri yaptıkları gibi.
—
Bu paragrafta yer alan “dostağı” kelimesi, “dost” kelimesine “-ak” eklenmesiyle ve sonrasında ünsüz yumuşaması gerçekleşerek oluşturulmuştur; “k” sesi “ğ”ye dönüşmüştür. Benzer şekilde, “kapıyı çalmak”, “taksiden” gibi ifadelerde de çekim ekleriyle birlikte kelime sonundaki sert ünsüz harflerin yumuşadığı görülmektedir. Bu örnekler, Türkçede ünsüz yumuşamasının günlük dil kullanımında ne kadar yaygın olduğunu göstermektedir.