Şems-i Tebrizi, 13. yüzyılda yaşamış büyük bir İslam alimi ve mutasavvıftır. Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin manevi dostu ve hocası olarak bilinir. Şems ve Mevlana’nın buluşması, Mevlana’nın düşünce dünyasında derin bir dönüşüm yaratmış ve onun eserlerinde büyük bir etki bırakmıştır. Şems’in düşünceleri, öğretileri ve sözleri, Mevlana’nın eserlerinde ve özellikle Mesnevi’de yer bulmuştur. Şems’in kendi sözleri ise genellikle onun “Makalat” adlı eserinde toplanmıştır.
Şems-i Tebrizi’nin özlü sözleri, insanın iç dünyasına dair derin gözlemler içerir ve kişisel gelişim, aşk, bilgelik, Allah’a yakınlık ve insan ilişkileri üzerine yoğunlaşır. İşte Şems-i Tebrizi’ye atfedilen bazı özlü sözler:
1. “Aşk, Allah’ın insan kalbine attığı bir oktur. O ok, ya seni öldürür ya da ebedi hayata kavuşturur.”
2. “Bir insanı tanımak istiyorsan, onun nasıl sevdiğine bak.”
3. “Bilgi, başa gelen her şeyi hoş karşılamaktır.”
4. “Aşk, insanın kendi varlığını unutup sadece sevdiğine odaklanmasıdır.”
5. “Gerçek yolculuk, dışarıda değil, insanın kendi içine yaptığı yolculuktur.”
6. “Kusur arama, kusursuz olmadığın sürece. Ve kusursuz olduğunu düşünüyorsan, kusur aramaya başla.”
7. “Bir insanın değeri, sahip olduğu şeylerle değil, vazgeçebildikleriyle ölçülür.”
8. “Aşk, bir kişinin diğerine ‘Sen nasıl yaşarsan yaşa, ben seni öyle kabul ediyorum’ demesidir.”
9. “Bir insanın kalbine giden yol, onun gözlerinden geçer.”
10. “Kendini bilen, Rabbini de bilir.”
Şems-i Tebrizi’nin sözleri, genellikle içsel bir arayışı ve manevi bir olgunlaşmayı teşvik eder. Bu sözler, yüzyıllar boyunca birçok insanın hayatına dokunmuş ve onlara ilham kaynağı olmuştur. Mevlana’nın eserlerinde de Şems’in etkisi açıkça görülür ve bu iki büyük mutasavvıfın düşünceleri, tasavvuf edebiyatının en değerli hazineleri arasında yer alır.