Albert Camus’nun “Pestil” (Fransızca orijinal adıyla “La Peste”) adlı eseri, 1947 yılında yayımlanan ve bir kıyamet senaryosunu anlatan alegorik bir romandır. Kitap, Cezayir’in Oran şehrinde veba salgını sırasında yaşananları ve insanların bu durum karşısındaki mücadelelerini, tepkilerini ve felsefi düşüncelerini konu alır. Camus, bu eserinde insanlık durumunu, varoluşsal sıkıntıları ve etik sorunları ele alır.
Camus’nun “Pestil” kitabından bazı özlü sözler şunlardır:
1. “Belki de veba, insanın kendi ölümünü ve sevdiklerinin ölümünü düşünmeye başladığı andan itibaren başlar.”
2. “İnsanların çoğu, kendi hayatlarında bir veba salgını yaşarlar; yani, halkın gözünde bir utanç, bir acı, bir tutku, bir baskı altında kalmışlardır.”
3. “Veba gibi, savaş da insanları kendi hallerine terk eder, onları yalnızlığa ve sessizliğe mahkum eder.”
4. “İnsanların yalnızca kendi mutlulukları için yaşadıkları bir dünyada, veba gibi felaketlerin olması kaçınılmazdır.”
5. “Veba, insanın kendi içindeki kötülüğü ve dış dünyadaki kötülüğü kabul etmesini sağlar.”
6. “Veba, insanın kendi varlığını ve başkalarının varlığını sorgulamasına neden olur.”
7. “Veba, insanın kendi gücünün ve zayıflığının farkına varmasını sağlar.”
8. “Veba, insanın kendi özgürlüğünü ve başkalarının özgürlüğünü anlamasını sağlar.”
9. “Veba, insanın kendi sorumluluğunu ve başkalarının sorumluluğunu anlamasını sağlar.”
10. “Veba, insanın kendi yaşamının ve başkalarının yaşamlarının değerini anlamasını sağlar.”
Bu sözler, Camus’nun eserindeki derin felsefi ve etik meseleleri yansıtır ve insanın varoluşsal koşullarıyla yüzleşmesini, toplumsal sorumluluk ve dayanışma kavramlarını sorgulamasını teşvik eder. Camus, “Pestil” ile insanın trajediler karşısındaki direncini ve umudunu, ahlaki seçimlerini ve insanlık durumunun karmaşıklığını ele alır.