Ölüm, son durağımız, sessiz sığınak,
Her an yanı başımızda, sessiz ama yakın.
Gelir sessizce, alır elinden yaşamak,
Bırakır ardında hüzün dolu bakışların yanık.
Ölüm, karanlık değil aslında, ışık da,
Bir kapı aralanır, başka dünyalara.
Yürekte buruk bir veda, gözlerde yaşla,
Dokunur her cana, eşit ve adaletle arada.
Söylenir fısıltıyla öyküler, anılar,
Kaybedilenlerin ardından dökülen gözyaşları.
Ölümle dans eden şiirler, dudaklarda dualar,
Kalplerde bir umut, ruhlarda esen serin rüzgarlar.
Adı anılır saygıyla, bazen korkuyla,
Her ölümlü gibi bir gün teslim olacağımız.
Ancal bilinir ki her ölüm, yeniden doğuşa yola,
Gidenlerin ardından anlamı sığmaz kelimelere, büyüdüğümüz.
Ölümün şiiri bu, anlamı derin,
Her satırda hikaye, her kıt’ada bir hayat.
Biter mi bilmecesi, bilinmez son bir yerin,
Ölümle yaşam iç içe, gizemi hiç bitmeyen, sonsuz bir seyir.