Nesnellik, bir konuya kendi kişisel görüşlerini, empatilerini ve önyargılarını katmadan, objektif bir şekilde yaklaşabilmek anlamına gelir. Bu yaklaşım, özellikle bilimsel araştırmalarda, haber yayıncılığında, yargı süreçlerinde ve her türlü analiz işleminde büyük önem taşır. Nesnel olmak, olayları ve durumları olduğu gibi ele almayı, tarafsız bir gözle değerlendirmeyi gerektirir.
Örneğin, bir gazeteci, siyasi bir olayı rapor ederken nesnellik ilkesini gözetmelidir. Bu, haberin sadece doğruları yansıttığını, kişisel düşünce veya ideolojilerin haberin içeriğine etki etmediğini belirtir. Gazeteci, olayla ilgili tüm tarafları dinlemeli ve hepsine raporunda yer vermelidir. Böylece, okuyucu kendi bakış açısını, aldığı bilgiler ışığında kendisi şekillendirebilir.
Diğer bir örnek olarak, bir bilim insanı bir deney yaparken sonuçlarına kendi inanç veya beklentilerini karıştırmadan, deney şartları ve elde edilen veriler neyi gösteriyorsa onu rapor etmelidir. Nesnelliğin korunması, bilimin doğru ilerlemesi için temel bir ilkedir.
Son olarak, bir yargıç veya hakim karar verirken, kişisel duygularını ve önyargılarını bir yana bırakarak, sadece kanunlar ve somut deliller doğrultusunda karar vermelidir. Bu, hukukun üstünlüğünün ve adaletin temel bir parçasıdır.
Nesnellik, bireyin kendi iç dünyasından sıyrılıp, genel geçer gerçeklere dayanarak düşünmesini sağlar. Bu da toplumun daha adil, dengeli ve bilgili ilerlemesine katkıda bulunur.