Merve’nin ismi dökülür dudaklardan,
Bir ahenk, bir melodi, bir nazik çağlayan.
Kelimelerle dokur o, düşlerin en lâtifini,
Her satırda bir umut, her dizede bir yemin.
Üzerine bir şiir yazılamaz ki yeterince,
Merve’nin yüreği kadar geniş, yıldızlar kadar yerince.
Her hece bir pırıltı, her sözcükte bir deniz,
Huzur bulur insan, Merve’nin şiirinde, her nefes bir iz.
Baharda çiçekler açar adıyla beraber,
Üzerine yazılan her şiir, onunla göz alıcı, aydınlık,
Kışa rağmen üşümez dertler, Merve’nin yanında,
Sıcacık bir yâr, bir dost, aşina, her yanında.
Seraplar gözetir onun şiir dolu yolları,
Merve’nin sanatı, altın harflerle işlenmiş,
Şiirleri dile geliş, raks eder sözleri arasında,
Bir dokunuş, bir sihir, tüller ardında saklı.
Merve’nin şiiri, gönlün zenginliği,
Üzerine şairlerin fırçasından çiçekler açar,
O, şiirini serer daima yollara, özgür ve vahşi,
Merve, şiirin kendisi, bir ömre bedel başlı başına.