Lale Devri, Osmanlı İmparatorluğu’nun 1718-1730 yılları arasında yaşadığı, barış, sanat ve kültürün ön plana çıktığı bir dönemi ifade eder. Bu dönem, Sultan III. Ahmet ve sadrazamı Nevşehirli Damat İbrahim Paşa’nın yönetimi altında gerçekleşmiştir. Lale Devri, adını dönemin Osmanlı elitleri arasında popüler olan lale bahçeciliği ve lale sevgisinden alır. Bu dönemde laleler, sadece bahçelerde değil, sanat eserlerinde de sıkça kullanılan bir motif haline gelmiştir.
Lale Devri, Pasarofça Antlaşması ile başlayan barış ortamı sayesinde, Osmanlı İmparatorluğu’nun Avrupa ile olan ilişkilerinin geliştiği, Batı kültürü ve teknolojisine olan ilginin arttığı bir dönem olmuştur. Bu dönemde Avrupa’dan getirilen bilgi ve teknolojilerle yeni fabrikalar kurulmuş, matbaanın kullanımı yaygınlaşmış ve eğitim alanında reformlar yapılmıştır.
Sanat ve edebiyat alanında da önemli gelişmeler yaşanmış, dönemin sanatçıları tarafından birçok eser üretilmiştir. Lale Devri, aynı zamanda Osmanlı mimarisinde de önemli değişikliklerin yaşandığı bir dönemdir. Bu dönemde inşa edilen yapılar, daha önceki Osmanlı mimarisinden farklı olarak, Batılı tarzların etkilerini taşır.
Ancak, Lale Devri’nin sonlarına doğru yaşanan israflar, halk arasında hoşnutsuzluğa yol açmış ve 1730’da Patrona Halil İsyanı ile son bulmuştur. Bu isyan, Lale Devri’nin sonunu ve Nevşehirli Damat İbrahim Paşa’nın ölümünü getirmiştir. Lale Devri, Osmanlı İmparatorluğu’nun sanat, kültür ve bilim alanlarında Batı ile etkileşim içinde olduğu önemli bir dönem olarak tarihte yerini almıştır.