“Kör Baykuş” (Orijinal adı: “Buf-e Kur”), İranlı yazar Sadegh Hedayat’ın en ünlü eserlerinden biridir ve ilk olarak 1937 yılında yayımlanmıştır. Eser, Fars edebiyatının modernist akımının öncülerinden kabul edilir ve genellikle varoluşsal sıkıntıları, yabancılaşmayı ve insan ruhunun karanlık yönlerini keşfeden bir roman olarak değerlendirilir. Kitap, karanlık bir atmosfer içinde, rüya ve gerçeklik arasındaki sınırların bulanıklaştığı, sembolik ve sürrealist bir anlatıma sahiptir.
“Kör Baykuş” kitabından özlü sözler aktarmak biraz zor olabilir çünkü eser, aforizmalardan ziyade yoğun bir anlatıya ve sembolizme dayanır. Ancak, eserin genel tonu ve temaları üzerinden bazı düşünceleri özetleyen ifadeler bulunabilir. İşte “Kör Baykuş” kitabından çıkarılabilecek bazı genel temalara dayalı özlü sözler:
1. “Hayat, tekrar eden bir kabus gibidir; ne zaman uyanacağımızı bilmeden yaşarız.”
2. “Gerçeklik ve hayaller arasındaki sınır o kadar belirsizdir ki, hangisinin daha acı verici olduğunu ayırt etmek imkansızdır.”
3. “Yalnızlık, insanın en sadık dostudur; o, hiçbir zaman ihanet etmez ve her zaman yanı başımızdadır.”
4. “Aşk, hem zehir hem panzehirdir; ruhu hem yakar hem de ona hayat verir.”
5. “Ölüm, hayatın acımasız gerçeklerinden kaçışımızdır; ancak kaçışımız bile bir illüzyondur.”
6. “İnsanın iç dünyası, keşfedilmemiş bir labirenttir; ne kadar derine inersek, o kadar çok kayboluruz.”
7. “Varoluşun anlamını aramak, sonsuz bir karanlıkta ışık aramak gibidir; ne kadar çabalarsak çabalayalım, karanlık hep bizi yutar.”
Bu ifadeler, Hedayat’ın eserindeki atmosferi ve temaları yansıtmakla birlikte, doğrudan kitaptan alıntılanmış özlü sözler değildir. “Kör Baykuş”un karmaşık yapısı ve sembolik dili, eserin doğrudan alıntı yapılmasını zorlaştırır ve genellikle eserin tamamının okunup anlaşılmasını gerektirir. Eserin özgün dilindeki incelikleri ve derinliği tam olarak yansıtmak için Farsça aslından yapılan doğrudan alıntılar ve profesyonel çevirilerine başvurmak en doğru yaklaşım olacaktır.