Kompozisyonun temel öğeleri aşağıdaki gibi sıralanabilir:
Konu: Kompozisyonun temelini oluşturan konu veya tema, yazının odak noktasıdır. Konu, belirli bir mesajı iletmek veya bir deneyimi aktarmak amacıyla seçilir.
Tez veya Ana Fikir: Kompozisyonun giriş bölümünde yer alan tez veya ana fikir, yazının temel düşüncesini veya iddiasını ifade eder. Bu ifade, kompozisyonun genel amacını belirler ve gelişme bölümünde desteklenir.
Giriş: Kompozisyonun başlangıç bölümüdür. Giriş bölümünde, okuyucunun ilgisini çekecek bir açılış yapılır ve tez veya ana fikir ifade edilir. Ayrıca, konunun önemi ve bağlamı hakkında kısa bir bilgi verilebilir.
Gelişme: Kompozisyonun ana bölümüdür. Gelişme bölümünde, tez veya ana fikir destekleyici bilgiler, kanıtlar, örnekler ve argümanlarla açıklanır. Bu bölümde, konunun ayrıntılarına inilir ve fikirlerin mantıklı bir sıra ile sunulması sağlanır.
Sonuç: Kompozisyonun kapanış bölümüdür. Sonuç bölümünde, gelişme bölümünde sunulan fikirler özetlenir ve bir sonuca varılır. Ayrıca, okuyucuya bir mesaj veya düşünceyle yazıyı tamamlama fırsatı verilir.
Dil ve Anlatım: Kompozisyonun etkili iletişim için kullanılan dil ve anlatım becerileri önemlidir. Doğru dilbilgisi, kelime seçimi, cümle yapıları ve anlatım teknikleri kullanarak okuyucuya net, anlaşılır ve etkileyici bir şekilde yazı aktarılır.
Yapı ve Düzen: Kompozisyonun belirli bir yapıya ve düzene sahip olması önemlidir. Giriş, gelişme ve sonuç bölümlerinin birbiriyle uyumlu ve akıcı bir şekilde bağlanması gereklidir. Paragraf düzeni, mantıklı bir akış ve bağlantılar da kompozisyonun düzenini oluşturur.
Örnekler ve Kanıtlar: Kompozisyonun destekleyici öğeleri olarak, fikirlerin kanıtlanması veya açıklanması için örnekler, istatistikler, araştırmalar veya kişisel deneyimler kullanılabilir. Bu unsurlar, kompozisyonun daha inandırıcı ve ikna edici olmasına yardımcı olur.