Kök, bir kelimenin anlamını taşıyan en küçük yapı birimidir ve üzerine ekler gelerek yeni kelimeler türetilebilir.
1. “Kitap” kelimesinde “kitap” kökü üzerine “-ler” eki gelerek “kitaplar” kelimesi oluşturulmuş.
2. “Oynamak” fiilinde “oyna” kökü üzerine “-mak” mastarı eklenmiş.
3. Türkçede “gör-” kökü, “görüyorum”, “görüyor”, “görün” gibi pek çok farklı şekilde çekimlenebilir.
4. “Uzun” kelimesinde “uzun” sıfatının kökü değişmeden kullanılmış.
5. “Mutlu” kelimesi kök halinde iken “mutlu” adjectival formunu almış, “mutluluk” şeklinde isimlendirilmiş.