Klasisizm, 17. ve 18. yüzyıllarda, özellikle Avrupa’da, sanat ve edebiyatta hakim olan bir akımdır. Antik Yunan ve Roma sanatından ilham alarak, düzen, denge ve uyumu ön planda tutar. Bu dönemde sanatçılar ve yazarlar, eserlerinde ideal güzelliği ve mükemmelliği yakalamayı amaçlarlar. Klasisizm, aşırılıklardan kaçınarak, proporsiyon ve simetri üzerine kuruludur.
Örneğin, mimaride Klasisizm; sütunlar, kemerler ve üçgen alınlıklar gibi antik öğeleri kullanarak zarif ve ölçülü yapılar inşa etmiştir. Bu yapılar, Paris’teki Panthéon ve Washington D.C.’deki Beyaz Saray gibi günümüzde de hayranlık uyandıran eserler arasındadır.
Edebiyatta ise, klasisist yazarlar arasında Voltaire, Molière ve Racine gibi isimler öne çıkar. Bu yazarlar, dilin saflığını, dilbilgisi kurallarına sıkı sıkıya bağlılığı ve eserlerinde ahlaki veya eğitici mesajlar vermeyi tercih ederler. Klasisizm, edebiyatı şekil ve içerik olarak antik kalıplara uygun olarak şekillendirmiştir.
Müzik alanında, klasisizm, Mozart ve Haydn gibi bestecilerle özdeşleştirilir. Bu dönemde müzik, daha önceki barok dönemin karmaşık yapısından daha düzenli ve net biçimler sunar. Orkestra düzenlemeleri, uyum ve form açısından oldukça gelişmiş düzenlemeler içerir.
Klasisizm, sanatın neredeyse her dalında, antik çağın estetik anlayışını modern bir bakış açısıyla yorumlayarak, tarihin tozlu sayfalarından günümüze taşıyan evrensel bir değer olarak kabul edilir. Sanat tarihinde önemli bir yere sahip olan bu akım, günümüz sanatçı ve tasarımcılarına hala ilham kaynağı olmaya devam etmektedir.