Kardelenler açtığında, karlar altında sessizce,
Beyaz örtüyü yararak, bizlere umut besleyen.
Mücadeleci ruhuyla, doğanın en güzel sesi,
Kır çiçekleri arasında, cesurca yükselirken.
İnce zarif yaprakları, kar soğuğunu tanımaz,
Ne zorluklar onu yıldırır, ne karanlık engeller.
Her bir çiçek bir öyküdür, kış gecesinde doğmaz,
Yaşamın ta kendisidir, bahar müjdesi getiren.
Kardelenin hikayesi, yılmaz bir umut taşır,
Zorluklarla dolu dünyada, bir ışık gibi parlar.
Her petal bir zaferdir ve sessizce fısıldar,
“Her kışın sonu vardır, bir baharla bitecek.”
İlham olur şairlere, ressamlara görsel şölen,
Doğanın bu mucizesi, sanatı besler her dem.
Kardelenler, nazlı nazlı, karlar içinde özgürken,
Anlatır bize kendi dilinden, yaşamın en güzel rengi.
Öyle bir şiir kardelen, öyle özel ve mühim,
Bir bakışta sade görünen, içinde derin sevgiler.
Ümit doludur her bir tomurcuk, her bir ince dalında,
Kışın çığlığına inat, baharla gülümser.