Karanfiller açmış dallarda, rengarenk
Her biri aşkı fısıldar sessizce
Beyazı masumiyetin simgesi,
Kırmızısı tutkunun derin izi.
Bir çiçekle bir ömre yolculuk,
Karanfilin kokusu hafifçe süzülür,
Saf, duru, naif çiçek,
Gönüllerde sevgi tohumu ezilir.
Şairin kaleminden dökülenlerde,
Karanfil olur hislerin tercümanı.
Her bir dize, her bir kıta,
Dokunduğu yüreklere umut olur yanı.
Bahçede bir dalda savrulan karanfil,
Penceremde taze bir başlangıć sembolü.
Bir şiire konu olurken bu kadar zarif,
Aşkla, sevdikçe güzelleşir bülbülü.
Her bir karanfil deseni anlatır bir hikaye,
Her bir yaprağı şairin sözüyle şiire döner.
İşte bu yüzden karanfiller,
Ömürlük hikayeler sunar gönülde özlemle.