İngilizcede cümleler genellikle aktif veya pasif yapıda kurulabilir. Aktif yapılarda özne, fiilin gerçekleştirenidir ve ön plandadır. Pasif yapılarda ise özne, fiilin etkilendiği tarafıdır ve genellikle arka planda kalır.
Aktif Yapı
Örnek:
– The cat chases the mouse.
Türkçe Anlamı:
– Kedi, fareyi kovalar.
Pasif Yapı
Örnek:
– The mouse is chased by the cat.
Türkçe Anlamı:
– Fare, kedi tarafından kovalanır.
Aktif ve pasif cümle yapıları genellikle bu şekilde birbirine dönüştürülebilir. Diğer bir örnek verelim:
Aktif Yapı
Örnek:
– The chef cooks the meal.
Türkçe Anlamı:
– Aşçı yemeği pişirir.
Pasif Yapı
Örnek:
– The meal is cooked by the chef.
Türkçe Anlamı:
– Yemek aşçı tarafından pişirilir.
Aktif ve pasif yapılar farklı durumlarda kullanılarak cümlenin vurgusunu değiştirmeye olanak sağlar. Örneğin, yapılının kim tarafından yapıldığından çok yapılının kendisine odaklanmak istendiğinde pasif yapı tercih edilebilir.