Sanırım kemendi kalbime kim attı
Bu imkansız aşkla kim beni yaktı?
Gece yarılarına saklı bir fısıltı,
Anlatır hasreti, inler yıldız altı.
Öyle bir sevda ki bu, dokunamazsın,
Bakışlar uzakta, göremezsin hiç.
Bu yürek yangını, söndüremezsin,
Her dönüp bakışta, kalır izi iç.
Kavuşmak bir yana, görüşmek haram,
Ellerim titrerken, adını anarken.
Dilimde tüten o aşkın kelam,
Gözlerin gözlerimden kaçarken.
Bir rüya gibi gelir, dokunamam ki,
Adını fısıldar, dudaklarım titrer.
Her sabah uyanır, bir umut beslerim,
Her gece bu aşkla gözlerim nemlendir.
İmkânsız olsa da, sevdamız böyle,
Bir volkan gibi içimde körüklenir.
Belki de yüreğim bu aşktan öyle,
Her gün biraz daha bu sevda ile yenilenir.
Bu imkansız aşkın şairi benim,
Kelimeler yetmez, hislerimi anlatmaya.
Bilirim, bu sevda, belki de son demim,
Aşk dedikleri bu, vazgeçilmiyor kolayca.