Yaşamak bir şiir, her dize yeni bir nefes,
Anlar yumağı, sessiz, derinden bir heves.
Gün doğar her sabah, bir umut serilir önümüze,
Hayat; kısa bir serüven, sonsuz döngülerin göçüne.
Sevinçler çiçek açar, üzüntüler bazen gölge düşer,
Her şey birbiriyle iç içe, hayat bu karmaşa içerisinde gelişir.
Bir çocuğun gülüşünde umut, yaşlı bir adamın gözünde hüzün,
Hayat işte bu; gelip geçerken öğrenilen dersler, kazanılan bilgin.
Bir yaprak gibi usulca süzülürken zaman,
Çoğu zaman eser rüzgar, savruluruz aman.
Kimi zaman bir deniz kenarında huzur buluruz,
Kimi zamansa yoğun şehirde kaybolur gözümüz.
Hayat kısmet, dua ile yoğrulan dualarla tatlanır,
Her günü dolu dolu yaşamak, âdet edinilen mutluluklarla güzelleşir.
Acılar da olacak elbet, içimizde yeni yaralar açacak,
Ama güçlü kılacak her birimizi, yaşamakla arındıracak.
Şiir gibi hayat; kelimelerle dolu, anlamlarla süslenmiş,
Her birimizin kaleminden dökülen, yaşanmışlıklarla örgülmüş.
Öyle kısa ve öz ki her anı, şiire sığmaz bazen,
Hayat işte; kısa bir şiir, her dizesi bir ömür boyu süren.