Güvenin Hikmeti
Güneşin her sabah sadıkça doğuşu gibi,
Sessiz ve derinden akar güvenin suyu.
Gözle görülmez ama, hissedilir bu huyu,
İnce bir ipek gibi sarar dört bir yanımızı.
Bir elin verdiği ekmek, bir sözün ağırlığı,
Dost bildiklerimizin özde sadakati.
Güvenmek, yürekten bağlanmanın ilacı,
Sırdaşlar arasında kutsanmış bir bahşiş.
Bir çocuğun gözünde yansıyan masumiyet,
O da güven dolu, bakışı cömerttir letafet.
Güven, köprü kurar kalpten kalbe doğru,
Her adımda kuvvet, her düşte bir umut.
İhanetin kara bulutu çevrelediğinde usumuzu,
Güvenin lampası aydınlatır, kırar zifiri karanlığı.
O, geleceğe dair koyulan temeli rüşd etmiş düşüncenin,
Bir kaledir, zararlardan korur, çelikten duvarlarıyla.
Ancılar başladığında yüreğin sıcaklığında,
Hatırla geçmişteki güven dolu anları.
Ne masumane bir güçtür o, huzuru getiren,
Baharda açan çiçek gibi, tazeler ruhumuzu.
Güvenin kollarında yatar huzur ve sevgi,
Ağırlığı yoktur onun, yerçekimi misali.
Her gün bir adım daha atalım güvene doğru,
İçimizdeki bağı güçlendirsin diye, hep birlikte.