Gülmek; umutla yeşeren bir çiçek,
Her kahkahada bir ömür, bir secdeye eğilmiş sevgi.
Yüzünde esen bahar yeli gibi serin,
Her gülen gözde, hüzünleri delen bir fer.
Gülümseten her an, bir şarkı misali,
Notaları sevgiden, kelimeleri neşeden yana.
Gülüşlerin saf coşkusuyla aydınlanan yüzler,
Acılar unutulur, kalplerde bir şenlik başlar.
Bir bebeğin ilk kahkahası gibi masum,
Gülmek, dünyaya yeniden gelmek kadar saf.
Sıkıntıları unutur, yürekler hafifler,
Her gülüş bir umuda kanat çırpar, havalanır.
Gülümsemek, dostlukların en tatlı dili,
Bir bakışta anlatır sevinçleri, paylaşır yürekleri.
Gülmekle birlikte gelen bir sihir, bir mucize,
Gülüşlerle sarılan yaralar, hüzünler gibi.
Öyle bir güç ki gülmek, kırar keder zincirlerini,
Yalnızlık duvarını yıkar, birleştirir insanları.
Gülmek, hayata tutunmanın en renkli yolu,
Sevinçle dolup taşan anlarda, hatırlatır bize olduğumuzu.
Her gülmek bir başlangıç, her tebessüm bir umut,
Gülmek; bu koca evrende, ruhların ortak dili.
Neşeyle dolu yüreklere ekilen bu tohum,
Yeşerir, büyür, dünyayı güzelliklerle doldurur.