Fatoş bir yaprak misali, serin baharda,
Açar yapraklarını sıcak bir umuda.
Her sabah güneşiyle selamlar dünyayı,
Geceler boyunca yıldızlarla buluşur fırsat buldukça.
Kimi zaman bir deniz kızı, mavi sulara atlar,
Kimi zaman dağların doruğunda, yıldızlara yaklaşır.
Fatoş’un yüreği, kocaman ve engin,
Sevgi dolu, şefkat dolu, hep yolda, hep yarın.
Baharın çiçekleri gibi rengarenk düşler peşinde,
Yazın sıcak kumlarında ayak izleriyle efsane.
Sonbahar yaprağı gibi hüzünle de dost, neşeye yoldaş,
Kışın anası, kar tanelerini yakalar avuçlarında.
Şiirler yazar Fatoş, kelimeler onun oyuncağı,
Düşler kurar, hayal eder, yaşamak için üretir.
Her dizesinde bir umut, her satırında bir sevgi,
Okurken sizi de alır götürür bambaşka dünyalara.
Fatoş, işte böyle bir şiir, yaşamın kendisi gibi,
Bazen hüzün, bazen neşe, ama hep dolu, hep rengârenk.
Onunla her mevsim bir başka, her geçen gün yeni bir sayfa,
Yazdıklarıyla kalpleri ısıtır, gönüllerde iz bırakır.