Renkler farklı olsa da gökkuşağının,
Birbirine kenetlenmiş, kucak açan kollar.
Ne fark eder ki insanlar arasında;
Sarı, kırmızı, beyaz, esmer yüzler, hepsi huzur dolan bahar.
Bir çiçek bahçesi düşün her biri ayrı renkte,
Lale, menekşe, gül, hepsi farklı cinsten.
Her biri güzel, özgün ve değerli tek tek,
İşte öyle bir şey işte, insanlık da böyle bir orman.
Dilin, dinin, rengin ne olursa olsun,
Hepimiz aynı toprağın çocuklarıyız sonuçta.
Sevgiyle, saygıyla büyür gönüller,
Birbirimizi anlamaya çalıştıkça.
Öğrenelim ki farklı olmak ayrıştırmaz,
Birleştirir, zenginleştirir hepimizi.
Her renkten, her sesten, her düşten öğren,
Bir mozaik gibi kucaklaşırız biz de en güzeli.
Farklılıklarımız, bizi biz yapar,
Bir puzzle’ın parçaları gibi tamamlayıcı.
Kabul et, sevinçlerine ortak ol, saygıyla yaklaş,
Dünya daha yaşanır, güzel olur inan bu bilinçle.
Hurmalara, narlara benzer tüm insanlar,
Her biri farklı, her biri özel.
Bütün bu farklılıkları takdir etmek gerek,
Daha güzel bir dünya için saygı şart, sevgiyle beraber.