Bir yâr gider bütün dünya kararır,
Sanki gökyüzü yere inse kadar.
Aşkıyla yanmış, kavrulmuştur yâr,
Her yaprak, her dal, anar onu her bahar.
Yastığında dinlenirken gözyaşı,
Hatıralarla doludur her saç teli aşı.
Geceler suskun, gündüzler sessiz,
Eşsiz aşkının yankısıyla sessiz.
Kalem eline alır da yazmaya başlar,
Her dize acının rengini biraz da aşkar.
Ölüm soğuk, ölüm karar, ölüm uzak,
Ama aşkını yazmakla, bir nebze olsun yakar.
Dualar eder her sabah her şafak,
Adını anar, sevda ile hep hafak.
Kelimeler yetmez duyguları anlatmaya,
Eşi için yazılan şiirler, kalbe dolmaya.
Öyle bir sevda ki bu, ölümle son bulmaz,
Bir ömür boyu süren aşk, son demde solmaz.
Eşi için yazılan şiir, ışık tutar karanlıkta,
Gösterir ki sevgi, ölümle bile yıkılmaz.