Eda bir melek, nazla gülüşünde sihir,
Sesindeki ahenk, kalpleri bir eder;
Ne nazik bir dildir, adı gibi bir şair,
Onun sanatı aşk, her hecesinde seher.
Gözler yıldız kadar parlak, anlatır hikaye,
Gülüşünde umut, yüzünde bahar eser;
Her kelimesi ayrı bir dünya, büyülü bir sefere,
Eda’nın şiirleri, ruhumuzda gizli ter.
Nazla, cilveyle dolu her bir dizelik,
Sanki gönlü yazmış o şefkatli eller;
Kıvrak zekâsıyla dokur bütün tınıları ipeğe,
Silkelenir kelimeler, anlamla öne geçer.
Yazıları bir çiçek gibi açar, gönüllerde filizler,
Kelimeleriyle dokunduğu her yürek, bir bahçeye döner;
Eda, şiiriyle konuşur, şiirlerle sizler,
Duyguyla, düşünceyle, kalpte bir köprü örer.
Her mısraı bir gemi, süzülür mavi okyanuslara,
Her beyit bir sunum, aşkların en güzeline;
Eda’nın kalemi, sanatla aşkı bir araya getirir daima,
Şiirlerinde yaşatır, dillere destan sevgilerine.
Eda hakkında şiiri de Eda gibi özel,
Şiirin içinde şiir, sevgi dolu ve gösterişli;
İşte bu yüzden her dize, kalpte bir iz bırakır keskin, güzel,
İncelik ve duyarlıkla dolar taşar, kucaklaşır hüzün ve neşeli.