Duygularla dokunan dize, sessiz gecenin koynunda,
Her hece yüreğe dokunurken, usulca gözyaşı doğar.
Sevinçler, kederler çizilir, kâğıt bir deniz olur,
Kelimeler yelken açar, umutların dalgalarıyla dolu.
Bir kalem sessizliği bozar, düşüncede bir fırtına,
Her satırda bir hayat, ve bir hayat kadar gerçek.
Şairin yüreğinden süzülen sözcüklerle,
Duyguların en saf haliyle resmedilir her biri.
Bir şiirle sevdaya düşüp, hüzünde ağlar insan,
Şiir ki, ruhun derinliklerinden gelen bir çağrı.
Aşkla, hasretle, hiddetle dolu, anlatır her duyguyu,
Bir şiire serilen duygu, kuş olup uçar uzak diyarlara.
Özlemle bakan gözlerin dilidir şiir, içten içe,
Her mısra bir ömür, her kelime bir nefes kadar yakın.
Şiirde bulur insan, kendinden bir parça, belki de bir yoldaş,
Duygularla örülmüş bu şiir, kalpte bir yankı yaratır.
Şiir duyguların ressamı, kelimelerinse paleti,
Renk renk duyguları bir tuvalde toplar bütünleştirir.
Duygusal şiir, insan ruhunun en kuytu köşesine yolculuk,
Okurken her satırda, biraz daha insan olduğumuzu fark ederiz.