Bir baba deryasında sevgi ne rahat,
Kucak açar düşen yaprağa, gülpembe bir akşamda.
Sığınaktır o, evin direği, yürekten sada,
Dünyanın en güzel baba şiirini ona armağan et hadi şimdi.
Yorgun omzunda düşer yıldızlar,
Gözündeki ışık, aydınlık sabahlara yansır.
Sabır taşı, sözünde sadakat,
Her “Baba!”, deyişimde saklı bir dua kadar kıymetli.
Yürüttüğü yolda esintiler, rehberliğiyle şekillenir yarınlar,
Hikayelerle bezeli akşamlar, adıyla başlar her sabah.
O benim kahramanım, gizli kuvvetim,
Adını anmak bile yeter, huzurla dolar içim.
Baba, güvenin adı, yaslanacak omuz,
Hayat derslerinle donattın beni, sağlam kumdan daha öz.
Seninle geçen zaman, paha biçilemez bir dem,
Sonsuz teşekkürler olsun, bu büyük sevgin için, her gem.
Senin yüreğin ne büyük, bizler küçük dalgalar,
Sakınan, sevilen, hep el üstünde tutulan.
Dünyanın en güzel baba şiiri, senin yaşamın,
Matem değil, her satırında seninle dolu kutlama.
O yüzden bu şiiri sana ithaf ediyorum,
Her satırda seni sevdiğimi haykırıyorum.
Sen olmasaydın, ne olurdu bu aşk sahnesi?
Baba, sen şiirsin, en güzel, en içten, en derin bu hissi.