Dramın sahnesi açılır sessizce,
Bir perde, bir hikaye anlatır bize.
Kelimeler sahneye düşerken hafifçe,
Her hece bir duygu, her satır bir hece.
Kişiler girerler, her biri bir maske,
Anlatır duygularını dökerek yaske.
Biri kahkahayı savurur taska,
Biri hüzünle dolup taşar keske.
Konuşan eller, gözyaşları hüzün,
Her bir sahnede bir ömür tüzün.
Mutlu son mu? Oysa final hep düğüm,
İçimiz kan ağlar,and içeriz yemin.
Dramatik şiir, ah ne acayip bir sanat,
Gizli derin bir okyanus, meçhul bir vatan.
Biz okurken yaşarız, birini kaybedişin yanıt,
Ve sahne kapanırken buluruz belki bir katman.
Üzüntü, neşe ve öfke bir çizgide,
Şairin düşleri sahnede bir figürde.
Gözyaşlarımızla yıkarız antik bir köprüde,
Dramatik şiirin yükü ağır, sözleri ise değerde.