Doğanın kalbinde bir öz, evrenin ruhunda bir ses,
Gökler açılır, yıldızlar saçılır, sessiz ve derin bir heves.
Dağların maviliğinde gizli, nehirlerin serininde saklı,
Hayat bulur her köşede bir renk, her anlamda bir hikâye, her nefeste bir bakış.
Yeşilin her tonuyla bezeli, toprağın her zerresinde can,
Çiçekler açar umutla, arılar vızıldar, her gün yeni bir tan.
Rüzgarın melodisi, yaprakların dansı, hepsi birer tını,
Doğa anlatır kendi dilinde, evrenin sonsuz aşkını.
Gecenin koyuluğunda ay, gündüzün aydınlığında güneş var,
Her ikisi de göğün aynası, zamanın ötesinde bir yolculuk bu kadar.
Denizlerin derin sırları, ormanların hışırtılı masalları var,
Her biri anlatır, döngüdeki yaşamın, var oluşun sadık yıldızları.
Baktıkça göreceksin, dinledikçe anlayacaksın,
Doğa ve evren birleşir, hayretler içinde kalmadan,
Kâinatın İlahi düzenine her şey tam uyum sağlar,
Biz insanlar, bu muhteşem tablonun sadece mütevazi bir parçasıyız, birer yolcular.
Öğretir bize doğa sevgiyi, paylaştıkça güzeli,
Evren öğretir bize birlik olmayı, farklılıklar içinde bütünü.
Bilgelik dolu her yaprak, her kaya, her dalga, her bulut,
Doğa ve evren hakkında şiir bu, sonsuzluğun, aşkın kutlu rotası.