Doğanın kalbinde bir ses var derin,
Yankılanır dağlar, rüzgarlara yerin.
Her yaprak, her çiçek, bir dil, bir nefes,
Anlatır doğanın sonsuz hikayes.
Ormanların koynunda gizemli yollar,
Bilinmezlere açar binbir kapılar.
Çınlar yapraklarda her bir kuşun sesi,
Dans eder ağaçlar rüzgarın elinde hafifçe.
Dereler şırıl şırıl, suyun dansı bu,
Kıvrılır, bükülür, bulur yolunu.
Taşları yalarak, köpük köpük akar,
Yaşamın kaynağı, berrak ve pak.
Dağların doruğunda,ey büyük sessizlik,
Serinler ruhumuz, bulutlara dokunuruz.
Karın beyaz örtüsü, sırlarını fısıldar,
Gökyüzüne uzanır, zarif birer sanat eseridir.
Çöllerin sıcağında, kumların arasında,
Hayatla dans eder her bir canlı çaresizce.
Seraplar oyun oynar, uzakları yakın eder,
Her adım, bir umut, hayatta kalma sırrını gizler.
Denizler, okyanuslar, maviliklerin ötesi,
Dalgalı sularında saklı derin sırları.
Renk renk balıklar, mercan resifleri,
Suların altında bir başka dünya kesinlikle.
Doğa ananın kucağı, ne büyük bir hazine,
Öğretir, besler bizi, korur her dem sine.
Bizler bu dünyanın sadece misafiri,
Korumak, sevmek boynumuzun borcu, elbette ki.
Hürmetle eğiliriz, doğanın her bir zerresine,
Bir ağaç, bir çiçek kadar olmasak da narin.
Doğa ile iç içe, her bir nefes alışımızda,
Şükranla doluyoruz, yaşamak bu muhteşem bahçede.