“Deve yürekli” deyimi, günlük Türkçede çok yaygın olmasa da, kullanıldığı yerlerde korkusuz, cesur, gözü pek insanları anlatmak için tercih edilir. Devenin iri ve güçlü yapısıyla ilişkilendirilerek, zorluklardan yılmayan, üzerine gelen tehlikeyi göze alabilen kişiyi betimler. “Askerler deve yürekli olmalı” ya da “O kadın deve yürekli, en zor işlere çekinmeden girer” cümleleri deyimin kullanımına örnek verilebilir. Bu yönüyle deyim, “yiğit” ve “gözü kara” gibi kalıplara yakın anlam taşır, ancak biraz daha halk ağzına özgü, abartılı bir ifade niteliği vardır.
Deyimin bir başka çağrışımı ise, kişinin dayanıklı ve tahammüllü olmasıdır. Deve, çöl şartlarına direnen bir hayvan olarak bilindiği için “deve yürekli” sözü, hem korkusuzluğu hem de dayanma gücünü vurgular. Bu nedenle deyim, bazen “her türlü sıkıntıya katlanabilen” kimse için de kullanılır. Türk kültüründe cesaret ve tahammül, özellikle zor koşullarda değer verilen özelliklerdir; bu deyim de o kültürel algının yansımasıdır. Kısacası “deve yürekli”, gözü pekliği, sabrı ve zorluk karşısında yılmazlığı bir arada anlatan güçlü bir halk deyişidir.