Dervişler, genellikle İslam mistisizmi olan tasavvuf geleneğinde manevi arayış içinde olan, dünyevi zevklerden ve maddi bağlardan uzak durmayı tercih eden kişilere verilen isimdir. Bu kişiler genellikle sufizmde önemli bir yere sahip olan tarikatlara bağlıdırlar ve manevi rehberlik eden şeyh veya pirlerin öğretilerini takip ederler. Dervişlerin özlü sözleri, genellikle Allah’a olan yakınlığı, sabrı, tevazuyu, sevgiyi ve insanın iç dünyasındaki manevi yolculuğu ifade eder. İşte bazı örnekler:
1. “Dünya bir köprüdür, geçip gitmek için var; köprü üzerinde evler kurma.” – İmam Gazali
2. “Bilgi, başkasının bilgisizliğiyle övünmek için değil, kendi nefsini terbiye etmek içindir.” – Mevlana Celaleddin Rumi
3. “Seni sen yapan, senin ne olduğun değil, ne olmadığındır.” – Şems-i Tebrizi
4. “Kalbindeki iman, dilindeki sözden daha gür sesle konuşur.” – Hacı Bektaş Veli
5. “Bir insanın değeri, sahip olduğu mal ile değil, sahip olduğu ahlak ile ölçülür.” – Yunus Emre
6. “Bir damla denizi, bir an sonsuzluğu içinde barındırır.” – İbn Arabi
7. “Nefsini bilen Rabbini bilir.” – Hz. Ali
8. “Sevgi, ruhun gıdasıdır; sevgisiz ruhlar açlıktan ölürler.” – Mevlana Celaleddin Rumi
9. “Hakikat arayışı, bir mumun karanlığı aydınlatması gibidir; ne kadar karanlık olursa olsun, ışık her zaman galip gelir.” – Fariduddin Attar
10. “Sabır acıdır ama meyvesi tatlıdır.” – Hz. Mevlana
Bu sözler, dervişlerin ve sufilerin yaşam felsefelerini ve manevi öğretilerini yansıtır. Onlar için önemli olan, içsel bir dönüşüm ve Allah’a yakınlaşma sürecidir. Bu yüzden dervişlerin sözleri, genellikle insanları kendi iç dünyalarına dönüp kendilerini tanımaya ve geliştirmeye teşvik eder.