Dert çöker gecenin koynuna sessizce,
Karanlık perde, gönlümdeki her izde.
Her çaresiz mısra, bir yük halince,
Dökülür kelimeler, dertli şiirlerce.
Ağır ağır akar gözyaşı mısralar,
Döker içini kâğıda kırık diller,
Her hece yürekte derin izler bırakır,
Anlatır dertleri, olur gecelerin yoldaşı.
Sessiz çığlıklar, sessiz sedalar,
Şiirlerde bulur dertler çıkışı.
Kederle yüklü her bir çizgi, aslında,
Bir umudun peşinde yeniden doğuşu.
Yalnızlığın, hüznün ortağı olur satırlar,
Yazar ruhundan süzülen bu acılar,
Düşler kurulur, yeniden, her gece,
Şiir olur, gözyaşlarıyla yıkanınca.
Yüreğin en dertli köşesinde bir ışık,
Belki söner, ama şiirler asla bitmez.
Her dize, her beyit, çaresizce umut eder,
Her şiir, bir başka dertle yeniden yeşerir.