Mavinin koynunda bir sonsuzluk, derin ve sessiz,
Denizler, tüm sırları saklar gizlice
Dalgalara vururken kıyılara hüzünle tebessümle,
Her biri fısıldar geçmişin, geleceğin öyküsünü.
Yelkenler şişerken rüzgarın kollarında,
Denizler, dünyayı dolaşan serüvenci.
Horizonlar boyunca süzülen gemiler,
Kavuşur limanlara, aşar bir umudu beşiği.
Mavi derinlikler gibi engin ve serin,
Denizler, melankoliyi ve coşkuyu içinde barındır.
Bir yunusun dansı gibi şen, bir fırtınanın kükremesi gibi çetin,
Ahenk dolu suya, tabiatın nazlı bir şiiridir.
Kumların üstüne yazılı eski aşklar,
Denizler, gizlerini korur, siler, yeniden yazar.
Ay ışığının suya düşen akisinde,
Sanki yıldızlar döker gökyüzünden incilerini denize.
Denizler, yeryüzünün mavilikteki gözyaşları,
Hem huzur verir, hem çağırır maceralara.
O büyük mavilikte, her dalganın ardında,
Bir öykü, bir rüya, bir hayat saklar başka başka.
Bu sonsuz mavi atlasa bir bakış daha,
Denizler, insanı alır, götürür uzaklara.
Ve anlatır derinden, kendi dilinden,
Bazen hırçın, bazen dingin, tüm heybetiyle denizlerin.