Özne: Cümledeki işi yapan ya da söz konusu olan kişi, nesne, olgu ya da durumu ifade eder.
Örnek: Ali koşuyor.
Yüklem: Cümlenin temelini oluşturan, cümledeki eylemi veya durumu bildiren kısımdır.
Örnek: Gökyüzü karardı.
Dolaylı Tümleç: Cümledeki eylemin yöneldiği veya üzerinde gerçekleştiği kişi veya nesneyi belirtir, genellikle “-e, -a” hâli (yönelme hâli) ekleri ile kurulur.
Örnek: Kitabı Ali’ye verdim.
Belirtili Nesne: Eylemin doğrudan etkilediği, üzerinde gerçekleştiği veya eylemden doğrudan etkilenen kişi veya nesneyi ifade eder.
Örnek: Kediyi yuvasına koydum.
Zarf Tümleci: Eylemin nasıl, ne zaman, nerede, niçin gibi sorularına cevap veren öğelerdir.
Örnek: Sabahları erken kalkarım.
Özne Tümleci: Olmak, sanmak, bilmek gibi fiillerle kullanılan ve özneyi niteleyen, açıklayan kelimelerdir.
Örnek: O güzel bir insan.
Bu kısa açıklama ve örnekler sayesinde, cümle ögelerini daha iyi tanıyabilir ve kendi cümlelerinizde doğru bir şekilde kullanabilirsiniz.