Cumhuriyetin kuruluşuyla birlikte Türkiye’de birçok alanda olduğu gibi dil alanında da köklü değişiklikler yapılmıştır. Bu değişikliklerin başında ise 1928 yılında gerçekleştirilen Harf Devrimi gelmektedir. Latin alfabesine geçiş, Türk dilinin daha anlaşılır ve öğrenilmesi kolay bir hale gelmesini sağlamıştır. Cumhuriyet’in ilk yıllarında yapılan bu değişiklik, Türk dilinin sadeleştirilmesi ve özleştirilmesi sürecinin de başlangıcı olmuştur.
Cumhuriyet dönemi Türkçesi, dildeki Arapça ve Farsça etkilerin azaltılması amacıyla başlatılan bir dizi dil reformunu kapsar. Türk Dil Kurumu’nun 1932 yılında kurulması, bu sürecin en önemli kilometre taşlarından biridir. Sunduğu dil bilgisi kılavuzları ve sözlükler ile kurum, Türkçenin standartlaşmasında büyük bir rol oynamıştır. Özellikle köy enstitüleri aracılığıyla yaygın eğitim ve okuma-yazma seferberlikleri, Türkçenin kullanımının geniş katmanlara ulaşmasını sağlamıştır.
Cumhuriyet’in getirdiği bu yenilikler, Türk edebiyatının ve kamuoyu dilinin de dönüşmesine zemin hazırlamıştır. Türk edebiyatı, daha önceki Osmanlı döneminden ayrılarak, halka daha yakın ve anlaşılır bir dil kullanmaya başlamıştır. Halit Ziya Uşaklıgil, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Reşat Nuri Güntekin gibi yazarlar, yeni Türkçenin edebiyatta kullanılmasının öncüleri olmuşlardır.
Fakat dilde yapılan bu değişiklikler her zaman kolay kabul görmedi. Özellikle eski yazı ve dili çok iyi bilen kesimler, Latin alfabesi geçişini ve dildeki sadeleşmeyi başta yadırgamıştır. Ancak zamanla bu değişimler, toplumun geniş kesimleri tarafından benimsenmiş ve Türkçe, Cumhuriyet’in modernleşme idealleri doğrultusunda evrimleşmiştir.
Bu süreç, Türkçenin sadece ulusal sınırlar dahilinde değil, uluslararası alanda da etkin bir biçimde kullanılmasına olanak sağlamıştır. Bilimden sanata, edebiyattan diplomasiye kadar birçok alanda Türkçenin kullanılabilirliğini artıran bu tür yenilikler, Türkiye’nin modernleşme sürecine büyük katkılar sağlamıştır.
Cumhuriyet ve Türkçemiz, yalnızca siyasi ve sosyal bir inkılap değil, aynı zamanda kültürel ve dil bilimsel bir dönüşüm sürecini de ifade eder. Bugünün Türkiye’sinde konuşulan ve yazılan Türkçe, Cumhuriyetin temellerini atanların vizyonunun ve çabalarının bir ürünü olarak karşımıza çıkar. Bu dönüşüm, Türkçenin var oluşunu ve gelişimini kuşaktan kuşağa aktarmanın yanı sıra ulusal kimliğimizin de bir parçası haline gelmiştir.