Toprağın bağrından filizlenen umut,
Yeşil yapraklarla dolu dal bir kutup.
Her bir çiçek açmış, renkten renk kutup,
Doğayı korumak boynumuzun borcu.
Ozanlar yazar nehirlerin gazel,
Gökyüzü mavisi, berrak deniz el.
Ormanlar bizimle başlar her cengel,
Kuşların şarkısı bu dünyanın morcu.
Dağlar gibi yüce, derin bir his bu,
Rüzgarlar şakıyıp döker yaprağı.
Bir ağaç kesilse bil ki bir kişi,
Toprak ana ağlar, gelir büyük soru.
Hava kirliliği sarar dört bir yan,
Plastikler bürümüş mavi okyanan.
Eyleme geçmeli, kalmamalı yan,
Geleceği yazmak kendi elimizde.
Çocuklar oynasın temiz parklarda,
Arılar zıplasın çiçekten çiçeğe.
Her bir canlı yaşar huzurla, neşeyle,
Dengeyi korumak, evimizde sevgi.
Duy ve hisset çevrenin feryadını,
Birlikte çalışıp durdurmalıyız yıkımını.
Doğaya zarar veren her adımını,
Bırakalım geride, yaratmalıyız cennet.
Bu şiir bir çığlık, duysun insanlık,
Çevreyi koruma, geleceğe armaganlık.
Her nefeste anla doğanın canlılık,
Mavilik, yeşillik sonsuza dek bizimle.