Gelibolu’nun sarp yamaçlarında bir hüzün,
Dalgalı denizler, gökyüzü bulutlu.
Kahramanlar yatıyor toprağın koynunda,
Her bir taşında ayrı bir destan tutulmuş.
Mart’ın on sekizinde yıllar önce,
Aslan yürekler vatan için yanmış.
Ne cesaretler sığar birkaç dizeye,
Çanakkale geçilmez demiş, kanıyla kanmış.
Şehitlerimizin ardından ağıtlar yakılır,
Anaların, babaların gözyaşları akar hâlâ.
Bu topraklar uğruna kim bilir kaç yürek,
Dinmez acılarıyla dolu bir tarih anlatır bize.
Ateşler içinde kalan genç ömürler,
Hep aynı hikaye, fedakarlık ve direniş.
Gök kubbede hala yankılanan isimler,
Çanakkale içinde vatan tutkusunun tezahürü.
Gün gelir, bugünde şükranla anarız,
Şehitlerimizi, kahramanlarımızı.
Kınalı kuzular, özgürlük sevdalısı,
Çanakkale geçilmez, geçilmeyecek her bir izi.
Bayraklar yarıda, marşlar yavaş,
Saygıyla eğilir başlar her daim.
Çanakkale ruhunu asla unutmayız,
Büyük bir hürmet, minnetle dolu bu auhaim.
Anma gününde sevgiyle, rahmetle anıyoruz,
Göğsünü siper eden o yiğit insanları.
Ve Çanakkale’de sönmez meşale yanıyor,
Şehitlerimiz, kahramanlarımız, canları.