Çanakkale destanını yazdı tarih kanlı harmanla,
Baharda açan çiçeğin, ağıtlar yakar anla.
Dökülen her damla kan, vatanın tapu senedi,
Şehitler tepesi bugün, hürriyetin beşiği.
Boğazın soğuk suları, yutmuş cesur yiğitleri,
Kınalı kuzular demiş, analar, yiğit evleri.
Mehmetçikler siperde, gözleri uzak yollarda,
Her bir kurşun, bir umut, karanlık bulutlarda.
Dedelerimizin ruhu, hâlâ nöbette eller,
Yaşanan bu destanla sarsıldı dünya temeller.
Düşman gemileri geçti, boğazın sinesinden,
Çıktı yiğitler ateş, çelik zırhın derininden.
Kaleler yankılanırken top ve tüfek sesiyle,
Anadolu ağardı şafak vakti yüreğiyle.
Çanakkale içinde vurdular beni ölesiye,
Şehitler ölmez dedi toprak, toprağı sinesiyle.
Gelibolu yarımadası, şahit bu ulu mücadele,
Dalgalar taşır hâlâ, şehitlerin feryadını.
Bizlere emanet bu topraklar, dedelerin ardından,
Çanakkale geçilmez, şehitlerin azminle anlat han.
Unutma bu toprakları koruyan yiğitleri,
Ne Çanakkale’de dinler, ne de zaman siler titreyi.
Hür yaşamak her Türk’ün, boynunun borcu her dem,
Şehitlerimizle ödenmiştir bu toprakların bedeli hem.