Çalışmak hayatın özü, terlemeden geçen gün hüzün,
Alın teri, emek demek, bir ekmek, aş, aman ne güzel!
Sabahın köründe başlar yolculuk, hünerli eller sessiz,
Her bir vuruş, her bir çekiç, kaderini şekillendirir sessizce.
Tarlasını sürer çiftçi, toprağın kokusu aşkından,
Ve dokuyanlarda o iplik, kumaşa dönüşen o masum umuttan,
Bir çark, bir dişli, mesai bitmez inşaatta, atölyede,
Her bir tuğla, her bir çivi, geleceğe miras, azimle seçilmiş yolda.
Ofiste klavyenin tıkırtısı, bilginin peşinde koşanlar,
Her bir denklem, her bir rapor, dünyayı değiştirir bilincin gücüyle.
Öğretmen, doktor, sanatçı, hepsi bir arayış içerisinde hüzünle,
Bir öğrenci, bir hasta, bir izleyici; hayat bulur dertle, sevinçle.
Emektir çalışmak, vazgeçmek değil yaşamaktır esas,
Yorulmak doğal, pes etmek değil, dinlenip yola devam!
Bil ki her sabah güneş doğarken, yeni bir sayfa açılır,
Çalışmak hayatın ta kendisi, umuda, sevgiye, emeğe açılan bir kapı.