Cahit Sıtkı Tarancı, Türk edebiyatının modern şiir anlayışına katkıda bulunmuş önemli şairlerindendir. 1910 yılında Diyarbakır’da dünyaya gelen Cahit Sıtkı, ailesinin köklü ve saygın bir geçmişe sahip olması nedeniyle iyi bir eğitim alarak büyüdü. Asıl adı Cahit Sıtkı Dedeoğlu olan şair, soyadı kanunundan sonra Tarancı soyadını almıştır.
Eğitim hayatına Diyarbakır’da başlayan Cahit Sıtkı, daha sonra İstanbul’a gelerek Galatasaray Lisesi’nde öğrenimine devam etti. Üniversite eğitimini ise İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi ile Paris’te Sorbonne Üniversitesi’nde yaptı. Yükseköğrenimini tamamladıktan sonra Türkiye’ye dönen Tarancı, çeşitli devlet dairelerinde ve TRT’de çalıştı. Aynı zamanda düzenli olarak yazılarını çeşitli dergi ve gazetelerde yayımladı.
Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiirleri, genellikle hece ölçüsü ve serbest müstezat gibi geleneksel Türk şiir formlarını kullanarak modern bir üslupla yorumlar. Şiirlerinde aşk, ölüm, yalnızlık, geçmiş, zaman gibi evrensel temalar işlenmiş olup, özellikle ölüm teması eserlerinde sıkça rastlanan bir motif halini almıştır. Bu temalar, şairin en bilinen eseri olan “Otuz Beş Yaş” şiirinde de derinden işlenmiştir.
“Otuz Beş Yaş” şiiri, büyük bir beğeni toplayarak Türk edebiyatında milat kabul edilen eserler arasında yer alır. Bu şiirde geçen zamanın insan yaşamı üzerindeki etkileri, bireyin iç dünyasındaki değişimler ve hayata dair farkındalıklar anlatılır. Tarancı’nın bu eseri, tüm yaşamını ve düşüncelerini özetler niteliktedir.
Şairin başka önemli eserleri arasında; “Düşten Güzel” (1945), “Ömrümde Sükût” (1948), “Sonrası Kalır” (1953) bulunmaktadır. Ayrıca, “Gün Eksilmesin Penceremden” adlı eseri de onun farklı zaman dilimlerindeki düşünce ve duygularını yansıtan önemli bir başka çalışmadır.
Cahit Sıtkı Tarancı, 12 Ekim 1956 tarihinde henüz 46 yaşında iken hayata veda etmiştir. Ancak kısa yaşamına rağmen Türk edebiyatına bıraktığı değerli eserlerle, unutulmaz şairler arasında yerini almıştır. Şiirleri, Türk edebiyatında biçim ve içerik açısından yenilikler getirmesi dolayısıyla daima örnek olarak gösterilmekte, edebiyat öğretiminde ve çeşitli akademik çalışmalarda sık sık incelenmektedir. Özellikle ölümün sakin ve kabullenici bir biçimde ele alındığı şiirsel dil, duygu derinliği ve yalınlığı ile okurlarını etkilemeye devam etmektedir.