Bilinç akışı, bir karakterin zihinsel sürecini anlatan, sürekli düşünce ve duyguların akışını yansıtan bir yazım tekniğidir. Bu teknik, genellikle karakterin iç dünyasını detaylı bir şekilde göstermek için kullanılır ve okuyucuya karakterin zihinsel durumuna derinlemesine bir bakış açısı sunar. James Joyce, Virginia Woolf ve William Faulkner gibi yazarlar bu tekniği eserlerinde başarıyla kullanmışlardır.
İşte bu teknikle yazılmış kurgusal bir paragraf örneği:
“Dışarıda yağmur başlamış, damlalar camın önünde yarışıyorlar sanki, ben de oturmuş onları izliyorum, bir damla diğerini geçiyor, çocukken kardesimle yaptığımız yarışları hatırlıyorum şimdi, ah o günler yok mu, şimdi nerede o eski oyunlar, camın buğusu arasından bakan yorgun gözler, bir fincan kahvenin buharı nasıl da hafifçe yükseliyor, anneannemin o küçük mutfakta pişirdiği pazar kahvaltılarının kokusu geliyor burnuma, sanki hala oradaymışım gibi, zaman zaman durup geriye bakmak lazım, belki de ileriye gitmek için, yağmurun ritmi, kalbimin sesiyle birleşiyor, ve ben sadece geçmişin tozlu rafları arasında kayboluyorum, arada sırada şimdiki zamanın sert gerçekliğiyle yüzleşmek zorunda kalmadan.”
Bu paragrafta, yazılanlar doğrudan bir olay örgüsü izlemek yerine karakterin iç düşüncelerinin atlamalı ve serbest akışını takip eder. Düşünceler arası geçişler mantıksal veya sıralı olmaktan ziyade duygusal veya rastlantısal bağlantılarla gerçekleşir. Okuyucu, karakterin duygusal durumunu ve zihninin derinliklerini daha iyi anlamak için bu iç monoloğlara tanık olur.