Benzetme köprü kurar düş ile gerçek arasında,
Bir yanda sessiz dağlar, bir yanda şehrin narası.
Gökyüzüne bak, özgür bir kuş nasıl kanat çırpar;
Ruhumda öyle bir sevinç, sanki bahar sabahı.
Dalgalar kıyıyı öperken, denizle kumsalın aşkı,
Yakamozun oyunu akşamın koyu perdesinde.
Bir bakışın anlamı, ne kadar derin, bakışta saklı,
Benzetmelerle anlatır şair, duyguların dengesinde.
Güneş bir pırıltı, gözlerindeki ateş kadar parlak,
Çiçeklerde rengarenk, baharın coşkusu kadar serin.
Bir çöl sıcağı kadar yakıcı, gönüllerdeki sevdalar,
Gönlümde fırtına, sevda yüklü gemi gibi delicesine.
Ayın nazik ışığı gibi sırlarla dolu, gecede bir yolcu,
Benzetmeyle açılır gizemli kapılar, kelime sarayında.
Her biri bir ressamın fırçasından çıkmış gibi canlı ve doygun
Şiirlerde yaşar bu imgeler, benzetmelerin krallığında.
Benzetme bir köşk ise, cümleler onun bahçeleri,
Her betimleme bir çiçek, her teşbih bir yaprak dökümü.
Şiirin bu büyülü dünyasında, sanatın çehresi,
Her metafor bir yankı, her mecaz bir aşk öyküsü.
Gör nasıl canlanır her şey, şiirde benzetmelerle,
Bir ressamın tuvalinde renkler ne ise şair için de öyle.
Kelimelerle dokunan bu sihirli zeminde,
Benzetmeyle ulaşırız hayallerin en derinine.