Ayrılığın hüznü düşer yüreğime,
Gözyaşı selinde yollar uzak gider.
Veda ederken çaresiz elimde
Anılar sararım, sessiz ve dertli.
Acı bir hüzündür ayrılık; yaralı,
Merhem olmaz, eski sevdalı kelimeler.
Her son bir başlangıç, bilinmez mi hiç?
Bir ömür boyu süren bir saniyedir.
Sözler yetmez anlatmaya derdimi,
Yüreğimin en kuytu köşesindeki sızı.
Özlüyorum, her hatıran ağırlığında,
Senli zamanlarda kaldı bütün izi.
Son bakışta saklı kırık dökük hayaller,
Elerimizdeki son sıcaklık gibi hafif.
Gidiş o gidiş, dönüşü olmayan mevsim,
Kapılar ardına kadar kapalı, ne çıkar gerisi?
Adını anmanın yükü ağırdı, ah,
Her hece bir yara, her yara kan içinde.
Şiirler yazarım, dökerim içimi,
Ama anlatamam ki senin yokluğunu.
Ayrılık, koca bir öğretmen, ama zalim,
Öğrettiği her ders, bir parça can alır.
Sonra dersin ki; “Gitti, işte o kadar”,
Ama içten içe ağlar her ne kadar.
Son söz bu olmasın, belki bir umuda yer var,
Belki rüzgar döner, getirir bizi yine aynı bahara.
Ayrılık şiirleri, hüzün dolu nağmeler,
Senli düşlerimi süsler her gece yarı.