Ay’ın gizemi, gecenin perdesinde,
Beyaz ışığıyla süzülür sessizce.
Uzaklarda bir yıldız kayarken eğimli,
Ay, şiirler yazdırır aşıklara içince.
Gümüş bir tabakta sunulmuş sana,
Nazikçe yansıtır denizin yüzüne.
Rüzgarla dansını izlerken bu yana,
Sessiz sedasız gelir ilham peşine.
Aşkın ve hüznün simgesi olmuş aşina,
Her gece başka bir masal anlatır bize.
Karanlıkta bir fener, yol gösterirken yolumuza,
Ay, şiirin en güzel mısralarıdır geceye dize.
Dolunayın büyüsüyle dolar her sokak,
Şairlerin kaleminden dökülür ay ışığı.
Gecenin kraliçesi, sakin ama bir o kadar da yak,
Ay’dan gelen ilhamla süsleriz her bir dörtlüğü.
Bir yüzü hep gizli kalsa da merakla,
Her evreyi ayrı bir heyecanla bekleriz.
Ay, yalnızca gökyüzünün değil, şiirin de harikası,
Ve her şiire, gizemli bir dokunuş ekleriz.