Hasretin yüreğimde yaktığı bu ateşle,
Bir başka oluyor gece, rüzgar, mevsimler.
Her düşen yaprak seni hatırlatır bana,
Her yıldız kayarken gök yüzünde,
Sanki sana doğru bir mektup yollarım sessizce.
Aşk dedikleri bu mu, uzaklarda,
Bir umut ışığı yanar da yanar.
Sanki rüzgarların bile sesi değişir,
Seni bana getirir her esinti biraz daha.
Ah, bu hasret ne çekilir hal, ne zor imtihan!
Bir şiir yazarım adınla başlayan,
Her mısra sonunda gözlerin dolar.
Bu ayrılık neden bu kadar derin ve acı?
Sesini duysam, bir nebze olsun hafifler mi yüreğim?
Bilinmez ama, her şarkıda sen varsın, her türküde.
Geceyarıları dost olur yalnız yıldızlar,
Anlatır dururum onlara olanları.
Aşkımızın en güzel şiirini birliktesyken yazmışız meğer,
Farkında olmadan, birbirimize bakarken.
Ne garip, en güzel şiirler hep hüzünle dolu!
Seni anlatmaya yetmez hiçbir kelime,
Sadece içimde büyür bu hasret, dayanılmaz olur.
Ve ben şiirler, şarkılar bestelerim, ağlar gözlerim,
Sonra tekrar başa sararız, yine sen, yıldızlar ve ben.
Her sabah bir umut, her gece hasret, ta ki dönene dek.