Aşık Veysel Şatıroğlu, daha çok bilinen adıyla Aşık Veysel (1894-1973), Türk halk müziğinin ve ozan geleneğinin en önemli temsilcilerinden biridir. Sivas’ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde doğmuştur. Genç yaşlarda geçirdiği çiçek hastalığı sonucu gözlerini kaybeden Veysel, hayatının karanlığa gömülmesine rağmen sazı ve şiirleriyle Türk kültürüne ışık tutmuştur.
Aşık Veysel, bağlama veya diğer adıyla saz çalma sanatını köyünde bulunan başka bir ozan olan Aşık Şeref Taşlıova’dan öğrenmiş ve bu enstrüman, onun vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Kendine özgü dili ve üslubu ile Anadolu insanının duygu, düşünce ve yaşam tarzını yansıtan şiirler yazmıştır.
“Uzun İnce Bir Yoldayım”, “Kara Toprak”, “Dostlar Beni Hatırlasın” gibi eserleri Türk halk müziği repertuarının klasikleri arasında yer alır. Bu eserler sadece müzikal değeriyle değil, aynı zamanda içerdiği derin felsefi, sosyolojik ve psikolojik izlenimler ile de dikkat çeker.
Aşık Veysel, yaşamı boyunca Anadolu’yu dolaşarak sazıyla ve şiirleriyle insanları bir araya getirmiş, barış ve kardeşlik mesajları vermiştir. Yaşamı boyunca halk tarafından büyük bir sevgi ile karşılanan Aşık Veysel, 1973 yılında vefat etmiş olup, Türk halk müziğinin ve halk ozanlığı geleneğinin en saygın figürlerinden biri olarak hafızalarda yer etmiştir.
Aşık Veysel’in eserleri, Türk edebiyatı ve müzik eğitimi müfredatlarında işlenmekte, yeni nesiller tarafından öğrenilmekte ve onun mirası yaşatılmaktadır. Şiirlerinde sade ve yalın bir dil kullanması, onun eserlerini her yaştan ve her kesimden insanlar için erişilebilir kılmıştır. Aşık Veysel, halkın ortak duygularını ve düşüncelerini dile getiren bir ozan olarak Türk kültür tarihinde ölümsüz bir yer edinmiştir.