Dostluk bahçesinde açan bir çiçek misali,
Kokusuyla sarar, büyür gönüllerde.
Ne zenginlikle gelir, ne de kitaplarda,
Kalpten kalbe köprüdür, en güzel yerde.
Bir yudum sıcak çay gibi paylaşılır,
Sohbetle, sevgiyle her yudumda ayrı.
Dertler yarı yarıya azalır, bin kat,
Üzüntüde sığınak, sevinçte şarkı.
El ele verilir kimi zaman zorlukta,
Sımsıkı tutulur umutların ucu.
Sensiz olmaz diyen şu dünyanın tadı,
Arkadaş dediğin bir buse kadar sucu.
Bazen bir bakışta anlaşılır her şey,
Kelimelere gerek duyulmaz arada.
Bir gülümseme yeter dertleri dağıtmaya,
Arkadaş dediğin, sırdaş olur her yolda.
Kim demiş yalnızlık kader diye,
Arkadaşlık varken dünya ne hoş!
Gel gör ki dostlukla dolu bir hayat,
Her akşamüstü gibi huzur dolu, serin, boş.
Öyleyse kalk, dostum, bu şiire ortak ol,
Arkadaşlığın resmini çizelim beraber.
Her bir çizgide ayrı bir hatıra saklı,
Ömür boyu sürecek bir serüvene yelken açalım şimdi hep beraber.