Aristoteles, M.Ö. 384 yılında Stagira, Yunanistan’da doğmuş olan eski Yunan filozofudur. Platon’un öğrencisi ve daha sonra Büyük İskender’in öğretmeni olarak tanınmıştır. Aristoteles, özellikle Batı felsefesi üzerinde derin etkiler bırakmış bir düşünürdür ve onun eserleri etik, metafizik, mantık ve biyoloji gibi birçok alanda temel teoriler sunmuştur.
Aristoteles, Platon’un idealar teorisine karşı çıkmış, gerçekliğin somut nesnelerde olduğunu savunmuştur. O, her bir varlığın kendine özgü bir ‘forma’ ve ‘madde’ye sahip olduğunu öne sürmüş, bu iki kavramın birleşiminden varlıkların meydana geldiğini ileri sürmüştür. Böylece, düşünce tarihinde önemli bir maddecilik anlayışına öncülük etmiştir.
Aristoteles ayrıca bilgi ve bilimin sınıflandırılması konusunda da çalışmalar yapmış, bilimleri teorik, pratik ve poetik olarak üç ana başlık altında toplamıştır. Ayrıca, Lojik üzerine yazdığı “Organon” adlı eseri ile mantık biliminin temelini atmış ve bu eserleri mantığın gelişmesinde temel bir referans noktası olmuştur.
Ahlak felsefesi alanında, “Nikomakhos’a Etik” adlı eseri en önemli çalışmalarından birisidir. Burada, erdemi ve iyi yaşamı (eudaimonia) araştırmış, mutluluğun erdemli eylemlerle doğru orantılı olduğunu vurgulamıştır.
Aristoteles aynı zamanda batı literatürünün da temelini atmıştır. “Poetika” adlı çalışması, şiir ve dramaları analiz eder ve sanatın amacını ve etkisini ele alır. Drama teorisindeki katharsis (arınma) kavramı da bu eserden gelmektedir.
Biyolojiye de önemli katkılarda bulunmuş olan Aristoteles, canlıları sistemli bir şekilde sınıflandırarak bilimsel zoolojinin temellerini atmıştır.
Aristoteles’in felsefi sistemleri, özellikle Orta Çağ’da İslam filozofları ve Hristiyan teologlar tarafından büyük bir ilgiyle karşılandı ve Batı düşüncesinin evriminde kritik bir rol oynadı. Aristoteles, düşünce tarihinde akılcılığın ve bilimsel yöntemin savunucusu olarak kabul edilir ve eserleri günümüze kadar süregelen bir etki yaratmıştır.