Ağacın doğadaki önemi, sunduğu eşsiz güzellikler ve insanoğlu ile olan derin bağlarının işlendiği bu şiir, okuyucuyu doğanın kucaklayıcı kollarına davet ediyor. Şiirde, ağaçların yaşamımızdaki somut ve soyut değerleri, onların bizlere sağladığı huzur ve sakinlik üzerinden anlatılıyor. Şimdi, bu güzel varlıkların sessiz ama derin sevgisini dile getiren şiire bir göz atalım:
—
Gökyüzüne uzanan kollarında huzur,
Köklerinde saklı yüzyılların izi,
Her yaprak bir umut, her dal bir sürgün,
Ağaç sevgisi, sessizce büyüyen.
Yan yana dizilmiş, sıralı bir ordu,
Karşılar her mevsimi, dimdik ve orda,
Kışın beyaz örtü, yazın yeşil hırka,
Kuşlara yuva olur, insanlara sırdaş.
Rüzgarla şarkılar söyler hafifçe,
Yaprakları dans eder güneşle iç içe,
Baharın müjdecisi, sonbaharın hüzün taşıyıcısı,
Her biri ayrı dünya, her biri aşkla dolu.
Can verir toprağa, can alır gökten,
Oksijen bahşeder bize, yaşamak için,
Büyüsünün içinde saklıdır yaşam döngüsü,
Sevgisiyle sarar dünya yüzünü.
Ne zaman yalnızlık çalsa kapını,
Bir ağaça sarıl, hisset köklerini,
O an anlarsın ağaç sevgisinin gücünü,
Yüreğinde yeşerir umut, dolu dolu.